I PRACOWNIA RZEŹBY
Stanisław Hryń urodzony w 1951 roku w Sanoku; artysta rzeźbiarz. W latach 1970 – 1975 studiował na Wydziale Rzeźby ASP w Krakowie. Dyplom w 1975 roku u prof. Antoniego Hajdeckiego. W 1975 roku rozpoczął pracę w I Pracowni Rzeźby na Wydziale Architektury Wnętrz ASP w Krakowie. W 1993 roku został mianowany na stanowisko profesora ASP. W 2001 roku otrzymał tytuł naukowy profesora sztuk plastycznych. Od 2003 roku związany również z Krakowską Szkołą Wyższą im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego (obecnie Krakowska Akademia) gdzie prowadzi Pracownię Rzeźby na Wydziale Architektury i Sztuk Pięknych. Specjalizuje się w rzeźbie odlewanej w brązie, tworzy dzieła w obszarze rzeźby sakralnej oraz rzeźby kameralnej. Sam kreuje bohaterów swoich dzieł: “studiuje tłumy - stawia cokoły jednostkom.” Cechuje go niezależność artystyczna – własny styl, własny bohater i własne środki wyrazu. Wziął udział w kilkudziesięciu wystawach w Polsce i zagranicą. Uczestniczył w plenerach i sympozjach międzynarodowych. Zorganizował wystawy indywidualne m.in. W Sanoku, Krakowie, Iserlohn, Bremen, Berlinie, Glashutte/Niemcy/, Nijmegen /Holandia/,
Zrealizował wiele rzeźb sakralnych, rzeźb monumentalnych i kameralnych dla inwestorów publicznych i prywatnych. Jego prace znajdują się w zbiorach muzealnych i prywatnych w Polsce, Niemczech, Szwajcarii, Włoszech, Szwecji, Francji i USA. Za szczególne zasługi dla oświaty i wychowania odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej.
Rzeźba,
pt : "Kurtyna"
Gremia są dla mnie szczególnie interesujące. Gremia opiniotwórcze, ciała zbiorowe decyzyjne, a wśród nich indywidualiści, zdecydowani, konserwatyści, przywódcy,,, nonkonformiści, liderzy, ugodowcy, nieprzekonani, wątpiący, niezgłębieni.
Gremium to zbiorowość (mnogość) skonsolidowana paradygmatem okoliczności, w której się znalazła.
„Kurtyna”
To jedna z wielu prac podejmujących temat gremium. Za główne środki wyrazu przyjąłem:
· gest, porozumienie bez słów
· portret w ujęciu uniwersalnym, czyli gotowość akceptacji każdej sytuacj
· zgodnie z moją filozofią obserwacji uważam, że portret uniwersalny i różnorodne akcesoria stroju o wiele lepiej oddają wspólnotę gremium niż odwrotny schemat, czyli zbiór portretów w organizacyjnym uniformie.
„Kurtyna”
opowiada o sztuce i wolności.
· sztuka kontestująca rzeczywistość pozwala uchylić kurtynę niewoli.
· jednym z fundamentów wolności jest sztuka, a artysta idący pod prąd ogółu staje się przywódcą (portret indywidualisty) przechodzącym przez kurtynę.
· oddzielenie, często towarzyszące niewoli, może okazać się łatwą do odchylenia kurtyną, dla tych, którzy odważą się patrzeć z drugiej strony. Artysta widzący świat w odmienny sposób wskazuje drogę do duchowej niepodległości, bo przecież prawdziwa wolność musi zrodzić się najpierw w sercu.
